Moeilijke tijd gehad!

Heb een extreme moeilijke tijd gehad. Ik zat onder druk van de sociale dienst, tegen de zomertijd kon ik weer een oproep krijgen wat in je hoofd bezig blijft houden en in het meeste geval komt dan alle tegenslag tegelijk om de hoek. Het ging met Gringo, mijn wolfhond niet de goede kant op. Ischa pas laten inslapen en dacht met Gringo onder medicatie nog een jaar verder te kunnen gaan. Intussen had ik een Tervuerense hond van 2 1/2 jaar geschonken gekregen van de oude fokster van Ischa. Twijfelde eerst omdat het een roedelhond was en na een goed gesprek gingen we er toch voor. Speciaal gebracht uit Groningen, dus niet een twee drie terug voor als het niet goed zou gaan. Beiden hadden we het vertrouwen erin maar helaas, deze hond was enorm angstig waarmee je niet kon werken. Heel voorzichtig ging ik te werk maar ik werd steeds verdrietiger eronder, zowel voor de hond als voor mezelf. Ik moest een keuze gaan maken.. er kwam op dat moment een brief van de soos en moest een zelfgeschreven verklaring gaan afleggen. Tegelijkertijd ging het met Gringo in een week zo slecht dat ik het niet meer kon aanzien. Wilde hem nog zo graag bij me maar het ging niet meer. De dierenarts deed een paar testen waaruit bleek dat hij eigenlijk meer pijn had dan ik deed vermoeden. Kim zei nog, mam hij mist Ischa denk ik en ze kan gelijk hebben. Ze zijn samen, het zal misschien zo wel bedoeld zijn!



Het viel heel stil in huis, ondanks dat ik meerdere dieren heb, het is een grote leegte die je niet kunt opvullen. Het gemis is onbeschrijvelijk. Voor lieve Avelin had ik besloten dat ze werd opgehaald zodat ze naar haar maatjes terug kon gaan, daar waar ze zich meer thuis voelde. Dat leek mij het beste. Het is een soort van kennelsyndroom waar ze onder leed die wel te verhelpen is maar heel veel moeite kost en door een professional gedaan moet worden en menigeen die zeggen je kunt niets. Het duurde nog een week vooraleer ze opgehaald werd en ondanks dat ik de centen er niet meer voor had keek ik toch uit naar een andere hond. Ik wilde eruit, wandelen en een hond geeft je zoveel meer dan dat je alleen bent met je katten die meer opzichzelf gericht zijn, doch ook hun eigen liefde naar anderen met zich meedragen. Ik trok me even van alles terug, wilde niets, alles laten bekomen en blij dat ik vakantie had om dit te verwerken.

Na een eerlijke geschreven verklaring naar de sociale dienst ivm met een medische keuring die ik zelf niet nodig achtte, werd ik toch opgeroepen om naar een bedrijfsarts te gaan. Ook dat bracht de nodige spanningen maar gelukkig kreeg ik een begripvolle vrouwelijke arts voor me. Ze luisterde en dacht met me mee, maar ook zij is gebonden aan de wetten en regeltjes die de overheid van haar verwacht, maar eentje die door de mazen gaat en verder kan kijken. Ze vroeg of ik het werk wat ik nu deed, niet liever betaald zou willen doen. Ik zeg meteen, maar het is er niet en al zeker niet op mijn leeftijd. Toen gaf ze aan haar verklaring zodanig op te stellen dat ik de druk van betaald werk niet meer aan zou kunnen en bepaalde wel dat ik meerdere uren, zeker de helft op vrijwillige basis kon gaan werken en vroeg of het centrum dit mij kon bieden. Die overtuiging had ik maar of ik het aankan en kan niet meer dan proberen. Het was een pak van mijn hart en hoewel ik al meerdere uren opschroefde hoop ik dat ik dit ga volhouden. Nu nog wachten wat de soos hiermee doet maar mij lijkt dat ze hiervan niet kunnen afwijken. De scepter van de pr-afdeling van het centrum was er al zeer blij mee zodat ik haar overdruk wat kan gaan verminderen en ik heb er ook zin in, vooral met het oog naar de toekomst wanneer twee werkkrachten van de drie over 2 jaar weg gaat vallen.

Thuis minder onder druk maar was nu erg geobsedeert naar een andere hond, al was het voor afleiding. Avelin was nog niet weg en keek uit in asielen, naar buitenlandse honden en op marktplaats. Mijn wens van een Tervuerense liet ik verstek gaan, veel te duur, zelfs herplaatsers zonder papieren vroegen ze tot 400 euro voor. Ik reageerde op een Samojeed, een bordercollie, ras- of geen rashond, op een of andere manier wilde ik er niet aangaan en opeens een advertentie waarom niemand een Tervuerense wilde ophalen van 7 maanden. Daar was spoed achter vanwege een allergie en niks mis met deze hond. Normaal gesproken zou je gauw denken aan smoesjes maar hier was echt het geval van een allergie. Ik zette alles op alles om het geld bij elkaar te krijgen, 150 euro, die kans kon ik niet laten gaan. Geen papieren maar daar doe ik niks mee. Ik had mijn auto al een maand tevoor weggedaan vanwege de no-claim die weg viel door een ongelukje en vertikte de verzekering te gaan voeden, medische kosten vielen weg, ik kom zo weer bij...  Ze heet Kira en toevalligerwijze ook nog op mijn verjaardag geboren. Ik ben zo blij met haar en het stel was ook erg gesteld op haar, zij wilde weten waar ze terecht kwam en brachten haar op moment dat Avelin naar haar eigen vertrouwde plekje terug ging. Ze is een batje, het tegenovergestelde van Avelin en net als Ischa erg aanhankelijk. Ze moet nog veel leren en is niet erg, ze is nog erg jong, bruist van energie maar we kunnen het goed met elkaar vinden. Het maakt het allemaal weer draaglijker voor me.

Kira