Reiniging in proces...



Zo heb je veel om over te schrijven en niet de tijd, zoveel wat je wilt doen en er toch niet aan toe komt. Dit jaar wilde ik een hoop gaan opruimen en het is net dat die reiniging zich blijft voortstuwen, er komt geen eind in zicht, net dat je denkt op de goede track te zijn komt er iets anders om de hoek waardoor de helft blijft liggen en alsnog een nieuw begin moet maken. Het geeft verrassende wendings-elementen maar ook het oud blijft als een hoeksteen aan je vastplakken. Relativatie heeft het nodig, keer op keer en de balans herpakken wanneer deze onder drijgt te gaan. Zo voelde het de laatste twee weken... kreeg een druk aan en in mijn hoofd, kou, een en al kouw maar kon er mee door gaan, geen pijn maar de zwaarte brak opeens uit en kreeg een tandvlees-ontsteking, dat was wel piepen. Met al mijn werk staken en met pijnstillers en antibiotica kwam ik er redelijk goed vanaf. Tijd om mijn eigen balans op te maken, in een soort bezinningsveld kom je dan. Dit veld werd verstoort door de publiciteit van de politie over mijn ex, dingen worden naar boven gehaald en ongewild nemen de emoties parten. Vermoedens van vragen worden beantwoord ofwel bevestigd en nieuwe vragen rijzen op. Praten is goed maar teveel praten kan je van je stuk afbrengen waardoor er juist wirwar ontstaat, misschien ook bepaalde onzuiverheden die geklaard worden.

Gisteravond speelde een film met Robin Williams, de thriller "One hour photo"! De hele film intrigeerde mij van begin tot eind, wat een fantastische speler Williams wel niet is, niet zoals ik van hem gewend ben als de allround komiek maar creepy en de illusie die wekt dat je met een gestoorde te maken had, dit wat ik vond, het tegendeel was. De film benadrukte het idialisme en de schone schijn van het leven van een gezin, die iedereen wilt zien en zolang mogelijk wilt vasthouden. De schaduwen zijn duister, daar mag niemand over praten en als men een boekje daarover wilt openslaan ibt de waarden en normen in de maatschappij ten opzichte van wat niet mag en iets tegen gedaan moet worden, ook daar hangen illusies aan, versluierd en gevangen, ver van wat het werkelijk is. Op het eind liet hij zien waar het wel om ging, blij zijn met wat je hebt, dankbaar zijn met wat je hebt, want voor je het weet heb je niets meer in waarde en leidt het alleen naar ondergang en verbittering.

In het Heksenketel-centrum zijn er ook vele zieken, het lijkt of er zo'n ziekte-invasie is. Toch blijft alles in volle gang daar doorgaan. Nieuwe creatieve activiteiten waaronder breien en ben ook aan de slag gegaan na 30 jaar. Moest er in komen zo dacht ik maar kon het meteen oppakken, net als fietsen dat verleer je niet meer. Ging mijn zolder op waar ik heel veel spul van mijn oma nog had. Oude breiboeken en garens die je nu goed kunt gebruiken als retro en in deze tijd zo erg weer in is. Had ook een paar nieuwe boeken gekocht levensechte katten en honden uit kan breien in miniatuurvorm. Deze waren in het engels waar ik geen moeite mee heb maar de termen wel een probleem vormt, maja we hebben internet als grote hulp. Na mijn oefenlap wat een sjaal moet worden wil ik het rode koord maken voor om mijn middel. Deze voor de hekserij-inwijding die ik in mei zal ondergaan. Ook daar een en ander wat gedaan moet worden en de tijd raast maar door. Binnenkort een workshop-middag vilten, lijkt me fantastisch en gaat een beetje ten koste van mijn eigenlijke werk die ik op een of andere manier probeer in te halen. Er nog bij komt dat ik individueel mensen ga leren digitaal te knutselen en om de maand een vrouw bezoek die graag de beginselen van het computeren wilt leren. Doelen en bezigheden genoeg... 



Onlangs een heerlijke winterwandeling gemaakt met de vrouwen van het centrum... het was koud op die ochtend maar wel erg mooi. Zal een paar winterplaatjes plaatsen....  verlang ook echt weer naar de lente, beetje zon en weer mijn grondje in de tuin voorzien van nieuw graszaad voor mijn konijnen. Nog een paar maandjes wachten..:)

Terworm - Heerlen - ©Grainne